Monday, December 13, 2010

ನಿನ್ನೆಡೆಗೆ

ಕತ್ತಲೆಯು ಕರೆದಿಹುದು
ಬೆಳಕಿನಾ ಅರ್ಥಕೊಡಲು
ನಾ ಹಿಡಿದ ದಾರಿಯು
ತಿರುಗದೇ ನಿನ್ನೆಡೆಗೆ

ನೀ ಬರುವ ಹಾದಿಯಲಿ
ಹನಿಯೊಡೆದು ಮುತ್ತಾಗಿ
ನಾ ನಂಬಿದ ಮನವು
ಕಾಣದೇ ದೃಶ್ಯವಾಗಿ

ನನ್ನ ದನಿಯ ನಿಶ್ಯಬ್ಧ
ನಿನ್ನ ಗೆಜ್ಜೆಯ ಮೌನ
ಕೈಹಿಡಿದು ಕವಲೊಡೆದ
ನೆನಪೇ ಆಸೆಯಾಗಿ

ಕೇಳದಿರುವ ಸಾಲಿನ
ಕ್ಲಿಷ್ಟ ಒಗಟಿನ ಜೊತೆಗೆ
ಮನವು ತುಂಬಿಹೋದ
ಕ್ಷಣವೇ ಸಿಹಿಯಾಗಿ

1 comment:

Sudhi said...

ಕವಿತೆ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಮೂಡಿ ಬಂದಿದೆ...... ಊಹಿಸಲಸಾಧ್ಯವಾದ ಊಹೆ ಇದು !